Με αφορμή τα 30 χρόνια δράσης του WWF Ελλάδας, ο διευθυντής της οργάνωσης μιλά για την «επόμενη μέρα» της Διάσκεψης της Γλασκώβης, τον νέο υπό ψήφιση κλιματικό νόμο και τη «μεγάλη ανατροπή» στις περιβαλλοντικές αντιλήψεις μας, που είναι πιο αναγκαία από ποτέ.

Το κινέζικο πάντα, σήμα κατατεθέν του WWF που ιδρύθηκε το 1961 στην Ελβετία κι αναδείχθηκε σε μια από τις πιο επώνυμες περιβαλλοντικές οργανώσεις, έχοντας σήμερα παρουσία σε περισσότερες από εκατό χώρες, έκλεισε φέτος τριάντα χρόνια δράσης στην Ελλάδα.

Δράση που ξεκινά από την περιβαλλοντική εκπαίδευση, την προστασία περιοχών ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, απειλούμενων ειδών και οικοσυστημάτων και φτάνει μέχρι την αντιπαράθεση σε περιβαλλοντοκτόνα νομοθετήματα, που έχουν πυκνώσει τα τελευταία χρόνια στο όνομα μιας λάθος νοούμενης ανάπτυξης.

Με την ευκαιρία αυτή μιλήσαμε με τον διευθυντή του WWF Ελλάδας για το μέχρι τώρα έργο του WWF στη χώρα μας αφενός, για το ζήτημα της κλιματικής κρίσης, την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας αφετέρου.

Πράγματα αλληλένδετα μεν αλλά που για πρώτη φορά αναγνωρίστηκαν επίσημα ως τέτοια στη Διάσκεψη της Γλασκώβης η οποία, καθώς λέει, απέτυχε να ανταποκριθεί σε κάποιους σημαντικούς στόχους, άφησε εντούτοις «μια χαραμάδα ελπίδας», στη δημιουργία της οποίας συνέβαλαν οι μεγάλες κινητοποιήσεις και το αυξημένο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.

Είναι όμως, επισημαίνει, «άλλο πράγμα η συνείδηση και η ευαισθητοποίηση κι άλλο η δράση και είναι πια καιρός να περάσουμε στη δράση γιατί τα περιθώρια είναι ασφυκτικά στενά. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια μεγάλη ανατροπή, έναν καινούργιο τρόπο στο πώς παράγουμε και καταναλώνουμε ενέργεια και αγαθά, στο πώς σχετιζόμαστε με τον πλανήτη και τους φυσικούς  πόρους που μπορεί να μας διαθέσει». Χρειαζόμαστε πλέον, θα πει, άλματα και όχι βήματα, είμαστε δε «καταδικασμένοι» να πετύχουμε γιατί απλώς δεν έχουμε άλλη επιλογή, ακόμα κι αν χρειαστεί «να ρίξουμε το σύστημα»!

Τα παραπάνω ζητήματα αφορούν φυσικά και την Ελλάδα καθώς επίσης τον νέο υπό ψήφιση κλιματικό νόμο, με το WWF να έχει ήδη παρουσιάσει τη δική του «αντιπρόταση». Η οργάνωση τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ όχι μόνο της απολιγνιτοποίησης αλλά και της απανθρακοποίησης, της απαγόρευσης δηλαδή εξορύξεων υδρογονανθράκων όπως το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο που παραμένουν «ο ελέφαντας στο δωμάτιο», λέει χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Καραβέλλας, συμπληρώνοντας ότι ένα άλλο μεγάλο στοίχημα τοπικό και παγκόσμιο είναι το πώς η μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα είναι κοινωνικά δίκαιη αλλά και φιλικότερη προς το περιβάλλον.

«Μια σωστή περιβαλλοντική νομοθεσία δεν είναι εμπόδιο αλλά εργαλείο», τονίζει, συμπληρώνοντας ότι το φυσικό μας περιβάλλον και η εξαιρετικά πλούσια βιοποικιλότητα είναι για την Ελλάδα όχι μόνο «ευλογία», αλλά και τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα.

Πηγή