Φέτος γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα για το Περιβάλλον σε μια συγκυρία πρωτόγνωρη. Βγαίνουμε σταδιακά από τη δυσκολότερη φάση μιας πανδημίας που έχει ήδη κοστίσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές σε ολόκληρο τον κόσμο. Βγαίνουμε τραυματισμένοι, αλλά και λίγο σοφότεροι. Η πανδημία του κορωνοϊού δεν αιφνιδίασε την επιστημονική κοινότητα, ήταν μια απειλή γνωστή· μια απειλή που θα επιμείνει, διότι συνδέεται με την κρίση της βιοποικιλότητας, για την οποία σε μεγάλο βαθμό ενοχοποιείται και η υπερθέρμανση του πλανήτη.

Σήμερα, παντού στον κόσμο, παρεμβαίνουμε και αλλάζουμε το περιβάλλον με ρυθμό πρωτόγνωρα ταχύ στην ανθρώπινη ιστορία. Η ανεξέλεγκτη αποψίλωση των δασών, η καταστροφή των οικοτόπων, η εντατική γεωργία, το εμπόριο των άγριων ζώων, είναι μερικές από τις αιτίες που υποβαθμίζουν το περιβάλλον και διευκολύνουν επικίνδυνα την εμφάνιση και εξάπλωση επιδημιών.

Η επιστημονική κοινότητα προειδοποιεί ότι οι επιδημίες θα είναι συχνότερες, ότι θα εξελίσσονται ταχύτερα σε πανδημίες, ότι θα έχουν ακόμη σοβαρότερες οικονομικές επιπτώσεις και ότι θα κοστίζουν τη ζωή σε όλο και περισσότερους ανθρώπους. Εκτός αν αλλάξουμε πορεία, μεταβάλλοντας θεμελιωδώς τον τρόπο παραγωγής, το μοντέλο των επενδύσεων, τις καταναλωτικές μας συνήθειες.

Η ανάγκη για καθαρές μορφές ενέργειας και πράσινες τεχνολογίες αποτελεί πλέον κοινό τόπο. Η χώρα μας οφείλει να συμμετάσχει ενεργά σ’ αυτή τη μετάβαση. Η δραστική μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ο ενεργειακός μετασχηματισμός, η αξιοποίηση των αποβλήτων, η ανακύκλωση, μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν τη βάση για την αειφόρο ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Το μέλλον της πατρίδας μας συνδέεται με την ικανότητά μας να προστατεύσουμε το μοναδικό φυσικό μας περιβάλλον και να διασώσουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά.

Η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος υπενθυμίζει ότι η προστασία του περιβάλλοντος έχει ως αναγκαία προϋπόθεση τη βιώσιμη ανάπτυξη. Την ανάπτυξη δηλαδή που ικανοποιεί τις ανάγκες της παρούσας γενιάς χωρίς να διακινδυνεύει τη δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες. Το περιβάλλον, η οικονομία και η κοινωνική συνοχή είναι αναγκαίο να συνυπάρξουν μέσα από τις αναγκαίες σταθμίσεις, με θεμέλιο την αυτονόητη παραδοχή ότι το περιβάλλον είναι αναλώσιμο. Πρέπει όμως να γίνει κοινή συνείδηση ότι η συνεργασία σε διεθνές επίπεδο είναι ο μοναδικός τρόπος που διαθέτει η ανθρωπότητα για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών ζητημάτων και την αποφυγή τους.

Πηγή:
5 Ιουνίου 2020 · Αικατερίνη Σακελλαροπούλου