«Είναι κρίση για τον άνθρωπο. Αλλάζει το κλίμα, αλλάζουν οι συνθήκες στον πλανήτη μας. Ο πλανήτης μπορεί να επιβιώσει και με πολύ πιο ακραία περιβαλλοντικά φαινόμενα, αυτό που είναι όμως καθοριστικό είναι ότι εμείς, ως ανθρώπινο είδος και η βιοποικιλότητα που μας περιβάλλει, δεν θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε στον πλανήτη αυτό. Έχουμε πολύ λίγο χρόνο να αλλάξουμε τη ροή των πραγμάτων. Η ανθρωπότητα ποτέ στο παρελθόν δεν κλήθηκε να πραγματοποιήσει μια τόσο μεγάλη αλλαγή σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα».

«Είναι άμεση η ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητες και τις αξίες μας, ο δρόμος για την πραγματική πρόοδο δεν βασίζεται μόνο στο κέρδος, αλλά και στο σεβασμό των φυσικών διαδικασιών».

«Προφανώς υπάρχει κλιματική κρίση αλλά δεν φταίει για όλα η κλιματική αλλαγή. Είναι πολύ σημαντικό το πώς χρησιμοποιούμε τα δεδομένα για να πούμε μια ιστορία, είτε ως επιστημονική κοινότητα είτε ως αρνητές της κλιματικής αλλαγής, είτε ως ΜΜΕ, είτε ως πολίτες. Η αβεβαιότητα είναι πράγματι ενσωματωμένη στην επιστήμη μας γιατί έτσι γίνεται η επιστήμη».

Το κλίμα δεν ευθύνεται για το σύνολο του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής, αλλά για ένα ποσοστό της τάξης 30%. Τα τελευταία 100 χρόνια έχει παρατηρηθεί σημαντική αύξηση των αερίων του θερμοκηπίου, παράγοντας που αποδεδειγμένα αποσταθεροποιεί το κλίμα και έτσι προκαλούνται συχνότερα ακραία φαινόμενα.Χρειάζεται σύμπνοια και ειρήνη μεταξύ αυτών που έχουν την τύχη στα χέρια τους. Απαιτείται επίσης εκπαίδευση και ενημέρωση του κοινού, των επιστημόνων και όλων των εμπλεκομένων».

«Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, μόνο το 2018 σημειώθηκαν περί τα 1000 γεγονότα φυσικών καταστροφών, με πάνω από 10 νεκρούς σε κάθε ένα. Υπάρχει ένα επιστημονικό παράδοξο: ενώ έχουμε κατακτήσει τη γνώση και την επιστήμη, τα αποτελέσματα των καταστροφών αυτών αυξάνονται με εκθετικούς ρυθμούς. Η αλληλουχία των φυσικών φαινομένων που ευνόησαν την ανάπτυξη της ζωής στον πλανήτη μας έγιναν φυσικοί κίνδυνοι και φυσικές καταστροφές και στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε τεχνολογικές καταστροφές και τεχνολογικά ατυχήματα, τα οποία οδηγούν σε ανθρωπιστικές κρίσεις». 

«Δυστυχώς οι καμπάνες κινδύνου από την ίδια τη Φύση έχουν αρχίσει να χτυπάνε έντονα με την έναρξη του 21ου αιώνα. Το 2003 είχαμε 40.000 θανάτους από θερμοπληξία στη Γαλλία. Το 2019 είχαμε ανάλογο καύσωνα αλλά με μόλις 1.500 θανάτους. Η διαφορά οφείλεται στην καλύτερη ενημέρωση του πληθυσμού. Ο πληθυσμός πήρε μέτρα κυρίως από φόβο».

«H Ελλάδα υποφέρει από λειψυδρία, μαστίζεται από τις πλημμύρες, και χάνει κάθε χρόνο σε καλλιεργήσιμη έκταση ισοδύναμη με αυτή της Πάτμου. Αυτό θέλω να το τονίσω, και από εκεί να ξεκινάμε, για το τι χάνουμε κάθε χρόνο, μήπως συνέλθουμε και συσκεφτούμε καλύτερα τα προβλήματα. Τα φαινόμενα αυτά δεν είναι φυσικά, αλλά ανθρωπογενή. Αιτία δημιουργίας των πλημμυρών, της λειψυδρίας, όλων των καταστροφών, είναι ο ίδιος ο άνθρωπος».

Εφόσον είναι ανθρωπογενή τα αίτια αυτών των φαινομένων, μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε, αρκεί να σκεφτούμε ξανά ότι δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι παρά δημιουργήματα της φύσης και όχι του εαυτού μας. Δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε φυσικούς νόμους, οι οποίοι υπάρχουν εξ αντικειμένου, αλλά να τους αξιοποιήσουμε, για να προχωρήσουμε μπροστά».